Ameland 23.10.2017 – Tegenwoordig duren reddingsacties nooit erg lang. Dat komt enerzijds door de moderne reddingboten, die bijna vier keer sneller varen dan de oude motorreddingboten.
Maar ook het type hulpverlening is veranderd en speelt zich vaak dichter bij de kust af. Gemiddeld is een reddingboot ongeveer anderhalf uur bezig per hulpverlening.
De langdurigste redding werd uitgevoerd in 1965 toen het Liberiaanse s.s. Panagathos strandde op het Bornrif bij Ameland. Voor de Amelander strandreddingboot waren de omstandigheden te slecht, daarom werden de reddingboten Brandaris uit West-Terschelling en Gebroeders Luden uit Oostmahorn ingezet. Voor beide reddingboten ongeveer tweeënhalf uur varen om er te komen. Maar de opvarenden van de Panagathos wilden nog niet van boord, zolang het schip kans maakte om losgetrokken te worden.
Vijf dagen lang voeren de reddingboten om beurten naar de Panagathos, om gedurende vele uren stand-by te zijn in het geval de schipbreukelingen toch van boord wilden. Het stormde die dagen bij vlagen windkracht tien en beide reddingboten moesten tussentijds ook voor andere schepen in actie komen.
Op 2 november gooide de kapitein van de Panagathos de handdoek in de ring en wilde met zijn bemanning het brekende schip verlaten. Tot grote frustratie van de redders, die dagen in touw waren geweest, verkozen 30 opvarenden de inmiddels gearriveerde helikopters boven de reddingboot. Daardoor kwamen alleen koffers en plunjezakken naar beneden en slechts zes geredden.
De reddingboot Gebroeders Luden was die dagen 92,5 uur op zee geweest, de Brandaris 54 uur. De helikopters waren in drie uur klaar. Sindsdien is de helikopter jarenlang als grote concurrent van de redders beschouwd en werd de ‘samenwerking’ niet altijd gewaardeerd. Dat is inmiddels verleden tijd. Zowel reddingboten als helikopters vullen elkaar prima aan.